- silsilə
- is. <ər.>1. Keçmişdə qadınların başlarına taxdıqları bir-birinə keçirilmiş halqalar, piləklər şəklində bəzək, zəncirə. Bir də görərdin ki, dövlətli qadın . . başına qızıl cütquqabağını bağladı. Onun üstündən cərgə gül, qızıl silsiləsini, həmailini bağladı. . H. S.. // Zəncir.2. Bir-birinə bitişərək sıra təşkil edən şey. Dağ silsiləsi. – Silsilə dağlarından axan sellərin; Doğma bir oğluyam, doğma şairi. A. Ş.. Silsilə dağlartək durub yan-yana; Bakının bəzəyi neft buruqları. S. Rüst.. Bir azdan . . silsilə ilə görünən qum təpələri . . işığa qərq oldu. S. Rəh.. // Sıra dağlar. Dağ silsiləsi. – Uzanan dik qayalar, silsilələr; Qara yellər ora dörd yandan əsər. S. V.. Silsilə kimi – sıra ilə, bir-birinin yanında, zəncir kimi. Klavişlərin silsilə kimi düzülmüş bütün cərgəsinə klaviatura deyilir. Ə. Bədəlbəyli.3. Şəcərə, nəsil. Üçüncü otağın divarlarında İranın sair silsilədən olan padşahlarının timsalı nəqş olunmuşdu. M. F. A.. <Mehrəli bəy:> Ədil bəy, mənim silsiləmdə . . mehtər olmuş şəxs yoxdur. S. S. A.. Nəslimizin qırılmaz silsiləsi onun qoynunda qüvvət alıb gələcəyə yol açmışdır – o, ədəbi və yaradıcı bir anadır. Ə. M.. // Zümrə, təbəqə.4. məc. Bir şeyin ardıcıl sırası. Xəlqilik böyük sənətkarın <C. Məmmədquluzadənin> xüsusən əsərlərinin surətlər silsiləsinə öz damğasını basmış, qabarıq və parlaq çıxmasına kömək etmişdir. M. İ.. İndi o, fikir silsiləsinin qırıldığını görürdü. Ə. Ə.. // Seriya. Tənqidçinin jurnalda dərc etdirdiyi silsilə məqalələri.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.